Lornetka: schemat budowy

Lornetka to jeden z najbardziej popularnych przyrządów optycznych do obserwacji oddalonych obiektów. Pierwszy działający prototyp został opracowany przez Galileusza w 1608 roku. To jego pomysłem było, aby połączyć dwie lunety w celu uzyskania stereoskopowego obrazu. Po dziś dzień ogólny schemat budowy lornetek pozostaje niezmieniony. Choć stosowane są też obecnie zupełnie inne schematy. Początkowo jedynie para soczewek (obiektyw i okular) były montowane w lornetkach. Wiele wieków później dodano pryzmaty, które zmniejszają rozmiar przyrządu, zbierają więcej światła i pozwalają na uzyskanie efektu stereoskopowego.

Lornetka: schemat budowy i zasada działania

Schemat budowy i zasada działania nowoczesnych lornetek opiera się na elementach zaproponowanych przez Galileusza. Układ optyczny tworzy powiększony obraz, korpus chroni przyrząd przed negatywnym wpływem otoczenia, a mechaniczne elementy pozwalają na dostosowanie optyki do potrzeb użytkownika. Ten artykuł poświęcony jest ewolucji schematu lornetki.

Konstrukcja opracowana przez Galileusza ponad 400 lat temu jest wciąż stosowana w niektórych nowoczesnych lornetkach. Jak na swój czas był to niesamowity wynalazek, lecz wkrótce okazało się, że schemat budowy lornetki według Galileusza wymagał modyfikacji. Tak, lornetka była lekka, kompaktowa i zapewniała nieodwrócony i naturalny obraz, lecz przy powiększeniu większym niż 4x cierpiała jakość obrazu. Dlatego w dzisiejszych czasach konstrukcja Galileusza stosowana jest w lornetkach teatralnych, które nie potrzebują potężnego układu optycznego.

Za opracowanie nowoczesnych lornetek o dużym powiększeniu odpowiedzialny jest Ignazio Porro. Opracował i opatentował dobrze znany pryzmat Porro w roku 1854. Pierwsza lornetka Porro została jednak skonstruowana dopiero w późnych latach 90 XIX w. Promień światła w lornetce z pryzmatem Porro zmienia swój kierunek czterokrotnie, lecz nie traci na intensywności. Dzięki pryzmatom Porro możliwe było stworzenie lornetki o dużej aperturze, która pozwala nawet na obserwacje astronomiczne. Mają jednak jedną wadę – duży rozmiar i masę.

Ernst Abbe i później Albert Koenig pracowali nad usprawnieniem konstrukcji lornetki z pryzmatem, aby poprawić jej właściwości. W roku 1905 opatentowano pryzmat Abbe-Koenig, który znany jest jako pryzmat dachowy. Pryzmat dachowy obejmuje pryzmat Schmidta-Pechana. Choć lornetki z pryzmatami dachowymi są kompaktowe i lekkie, modele z pryzmatami Porro uważane są za lepsze w kwestii ogólnej jakości obrazu. Jednak soczewki asferyczne lub o niskiej dyspersji, dodatkowe powłoki optyki i inne nowoczesne technologie stosowane w profesjonalnych lornetkach z pryzmatami dachowymi redukują różnice pomiędzy tymi konstrukcjami. Możesz kupić wysokiej jakości okulary z pryzmatami dachowymi, lecz będą droższe niż podobny model z pryzmatem Porro.

W naszym sklepie internetowym możesz kupić zarówno lornetki teatralne, jak i modele z pryzmatami Porro lub dachowymi.

Powielanie materiału w celu publikacji na dowolnym nośniku i w dowolnym formacie – zabronione. Zezwala się na umieszczenie odwołania do artykułu z użyciem aktywnego łącza do strony pl.levenhuk.com.
Producent zastrzega sobie prawo do wprowadzenia zmian w cenniku, ofercie i specyfikacji produktów oraz do zakończenia sprzedaży produktów bez uprzedzenia.

Powielanie materiału w celu publikacji na dowolnym nośniku i w dowolnym formacie – zabronione. Zezwala się na umieszczenie odwołania do artykułu z użyciem aktywnego łącza do strony pl.levenhuk.com

Producent zastrzega sobie prawo do wprowadzenia zmian w cenniku, ofercie i specyfikacji produktów oraz do zakończenia sprzedaży produktów bez uprzedzenia.